Naadam Festival vieren in Mongolië

We verlaten Rusland en komen zo’n 30 uur later aan in de hoofdstad van Mongolië. Hier verandert onze Trans-Siberië trein in de Trans-Mongolië Express. Als we Ulaanbaatar binnenrijden in de ochtendmist, doemen de gers (Mongoolse tenten, de huizen van nomadenfamilies) op tussen de groene heuvels. In de buitenwijken van de hoofdstad staan de gers en stenen huisjes kriskras door elkaar. Net alsof er in elke Amsterdamse achtertuin een tent zou staan waarin een complete familie woont, een ongewoon gezicht.

Ulaanbaatar is een stuk dynamischer dan we ons hebben voorgesteld. We treffen een bizarre mix van oude tempels, Sovjetstijl flatgebouwen, moderne pleinen en glinsterende glazen torens in het hart van de stad, omgeven door weelderige heuvels. Een groot contrast met de Mongoolse steppe die we later zullen ontdekken.

Culturele verrassing op het Naadam Festival

Veel tijd om te acclimatiseren, hebben we niet. Een dag na aankomst in Mongolië start namelijk het Naadam Festival! Dit jaarlijkse festival is eigenlijk een soort ‘Olympische Spelen van Mongolië’. Het begint met een spetterende openingsceremonie in het stadion van de hoofdstad. Gedurende de twee festivaldagen staan drie sporten centraal: worstelen, boogschieten en paardenraces. Alle Mongolen hebben een week vrij rondom Naadam en de festivalbezoekers trekken hun deftigste kleding aan. Omdat de Mongoolse bevolking uit talloze stammen bestaat, zie je de mooiste kleurrijke gewaden voorbij komen.

Het Naadam Festival wordt niet alleen gevierd in Ulaanbaatar. Ook in de dorpjes in het binnenland zijn ‘de spelen’ het hoogtepunt van het jaar, met lokale competities in de drie sporten.

Wij genieten met volle teugen van het culturele feest. We zien hoe de president de festiviteiten opent en een heus dansje doet na afloop van zijn speech. Hoe honderden Mongolen de gehele geschiedenis van het Mongoolse rijk uitbeelden in een werkelijk fantastische openingsshow met paarden, kamelen, theater, dans, vuur, parachutisten en praalwagens. Maar ook hoe compacte én gigantische mannen tegen elkaar worstelen (er gelden geen gewichtsklassen in het worstelen) nadat ze eerst een ceremoniële adelaar-dans uitvoeren. Hoe de uitgeschakelde boogschutters juichen voor de overgebleven finalisten. En hoe kinderen tussen 7 en 12 jaar racen alsof hun leven ervan af hangt op hun steppe-paardjes.

De paardenraces worden buiten de stad gehouden en gaan simpelweg over 15 kilometer steppe. Alleen kinderen doen mee, hoe lichter de ruiter des te meer kans het paard maakt. Valt het kind halverwege van zijn paard? Geen probleem, zolang het dier de finish haalt wordt hij ‘slechts’ 5 posities naar beneden geplaatst in het eindklassement. Dat is nog eens handig.

Rondom de worstelarena verkopen talloze venters hun zelfgemaakte paardenmelkdrankjes en gefrituurde broodjes met schapenvlees. Je kunt een bal in een basket gooien en zo een tweedehands knuffelbeer winnen, of pijltjes naar een dartbord werpen en zo een heus, ademend konijntje winnen.

Iedereen is in feeststemming, en wij voelen ons geluksvogels om een klein beetje mee te mogen vieren met de enthousiaste locals. Het is slechts het begin van ons avontuur in Mongolië, maar we zijn nu al fan van dit fascinerende land.

Bekijk ook ons filmpje van het festival: