Treingenoten op de Trans-Siberië Express, ze zijn er in allerlei soorten en maten. We hadden natuurlijk al Sasha, de altijd dronken Rus waar we 37 uur mee op 4 vierkante meter bivakkeerden. Maar er zijn er meer die een vermelding in het Grote Treingenoten Boek verdienen als dat bestond.
Op de reis naar Irkutsk stapt een donkerharige mevrouw in met een kort pittig kapsel. Vrijwel direct maakt ze haar bed op en is ze onder zeil, vanaf een uurtje of acht tot onze uitstaphalte de volgende ochtend. Ik heb nog nooit een vrouw zo hard horen snurken. Deze Ronkende Russin kan er wat van.
Onze andere coupégenoot op deze trip is een ietwat gezette Rus met een ‘I love Thailand’ t-shirt aan. Die heeft hij cadeau gekregen van een vriend, maken we op met enige gebarentaal. Een stille jongen, daar heb je geen last van. Alleen kan deze Thailand-lover maar niet van de velletjes van zijn tenen afblijven. Enthousiast pulkend ligt de vloer na korte tijd bezaaid met kleine witte pulkjes van meneer zijn drie kleinste tenen. Hmmm.
Maar het is niet alleen maar kommer en kwel in de treincoupé. Zo is er het gezellige Britse stel uit Newcastle dat honderduit vertelt over alle reizen die ze al hebben gemaakt, en dat zijn er veel, met bijbehorende fotoreportage. En een Rus ergens op de route in Rusland, die toevallig ook Sasha heet. Rond ontbijttijd begint hij enthousiast in zijn kleine etenswaren tas te grabbelen en staat hij erop dat we zijn traditioneel Russische gefrituurde broodjes met een soort eisalade uitproberen, ondanks dat de man zelf nog dagen vooruit moet met het beperkte eetwaar dat hij bij zich heeft.
Je hebt de knappe vader met zijn aandoenlijke zoontje in Siberië die op familiebezoek gaat in het gehucht waar opa en oma wonen, 5 uur treinen verderop. Vaderlief werkt overigens voor een echt Hollands bedrijf, vertelt hij trots. Wat een toeval! Ons klinken zowel de bedrijfsnaam als vestigingsplaats echter niet bekend in de oren, maar we horen gewillig zijn verhaal aan. Na enig google-werk blijkt later dat hij Polen met Nederland verwarde.
Je hebt de zakenman die keurig in pak neerstrijkt op zijn bed en er ongekreukeld weer vanaf komt de volgende ochtend. De twee Deense dames die al 43 jaar bevriend zijn en al bijna net zolang met elkaar op reis gaan. Dat één van hen een maand voor het Trans-Siberië avontuur haar voet brak en nu door Rusland, Mongolië en China hobbelt met een gipsen voet mag de pret niet drukken.
Ook ontmoeten we een Mongools meisje dat de trein binnenstapt in een H&M jurkje, op keurige hakjes en met een gigantische koffer. Een geboren en getogen stadsmeisje, zo blijkt. Mongolië bestaat dus niet alleen uit nomaden in traditionele gewaden. Ze verontschuldigt zich voor haar Engels. Toch spreekt ze dat stukken beter dan onze andere, Spaanse coupégenote. Die, tot onze spijt voor haar leerlingen, docente Engels blijkt te zijn.
Het Mongoolse meisje vertelt dat ze medicijnen studeert in Irkutsk, Rusland, en voor de vakantie terugreist naar huis. Gaandeweg leert ze ons de eerste zinnen om ons verstaanbaar te maken in het Mongools. Ideaal, want zelfs de fonetische woordenlijst uit onze Lonely Planet blijkt er af en toe wat naast te zitten.
Ze heeft een hekel aan de trein en vraagt ons verwonderd waarom we in hemelsnaam niet gewoon vliegen naar Mongolië. ‘We doen het vanwege de ervaring’, antwoorden wij. We zien hoe ze beleefd een verbaasd en enigszins spottend lachje probeert te onderdrukken. ‘Maar waarom reis jij dan per trein?, er zijn ook bussen die er uren korter over doen’. Ze trekt een verschrikt gezicht. ‘Oh no, Russian busdrivers are crazy. And Mongolians are even worse! I want to get home alive’.
Aha, dat verklaart het geduld van al die lokale treinreizigers die we onderweg tegenkomen. Ondanks dat de Express in een traag tempo door het landschap boemelt (dat pas vele dagen reizen na Moskou interessant begint te worden, het eerste deel bestaat vooral uit berkenboompjes) is het altijd een beter alternatief dan de bus.
En zo boemelen we verder. Elke stop is een mogelijk begin-of eindstation en daardoor een komen en gaan van nieuwe potentiële treingenoten. Een dagje op het terras in Amsterdam, waar je toch ook een mooie mix van karikaturen voorbij ziet komen, is er niks bij. Geef mij maar de trein, je kunt er een boek over schrijven, of in elk geval een blog…
Vind hier al onze blogs en reistips over Rusland en onze tips voor de Transsiberië Express.
6 reacties
Heel bijzonder ? Het past bij de Loesje tekst : Ga en praat met vreemden.
Precies die Loesje weet waar ze het over heeft 🙂
Zo dat is echt een verhaal heerlijk gelezen voor het slapen gaan? Nu maar dromen wie ik daar allemaal tegen kom. Je zou zo op reis willen gaan…
Dat is precies de bedoeling 😉
Hallo Ydwer en Monique,
Ik heb genoten van jullie verslagen, eigenlijk had ik a veel eerder moeten kijken en schrijven. Maar Ydwer weet hoe ik in elkaar zit.☺.Als ik jullie verslagen lees hebben jullie het in ieder geval reuze naar je zin en maken heel veel mee.
Geniet van jullie mooie reis en ik zal zo nu en dan een reactie plaatsen.
Ps. Ydwer ik mis je wel een beetje als sparringspartner bij de webshop analyses.
Ha Klaas! Leuk dat je reageert en fijn dat je van de verhalen genoten hebt! We maken inderdaad heel wat mee, ik vind de verschillende culturen erg interessant en vooral in het begin ging je van bos landschappen, naar weide vlakten, naar woestijn en alles daar tussen in. Wat betreft de webshop analyses, bij Aiki-Budo was dat inderdaad altijd erg leuk om te doen, maar dat moet vast goed komen met mijn collega’s van Bratpack.