De supermarktmanager van Jekaterinaburg

‘Zelfs op de saaiste dagen gebeurt er altijd wel iets vreemds in Rusland’, schrijft Ruslandcorrespondent Jelle Brandt Corstius in zijn grappige boek ‘Rusland voor gevorderden’. Niets blijkt minder waar, dat ondervinden we al snel aan den lijve als we uit de trein stappen in Jekaterinaburg.

’s Avonds laat komen we aan in het druilerige Jekaterinaburg, Ruslands op drie na grootste stad. Op steenworp afstand van ons hostel blijkt een supermarkt verscholen in een flatgebouw, waar we nog snel wat proviand inslaan voor sluitingstijd om middernacht. Een supermarktbezoek in het buitenland vind ik altijd een feest. Neuzend tussen de onbekende producten kom je de gekste dingen tegen. Zo spotte ik ooit varkensoren op sterk water tussen de schappen, geen idee wie die dingen zou willen kopen.

Supermarkten in Rusland verkopen, net als thuis, hun bier tussen de andere dranken. En dat is precies waar we zin in hebben na een treinreis van dertig uur; één lokaal biertje. Net als we onze keuze willen maken, schuift een bewaker een rij karretjes voor de bierschappen. In onverstaanbaar Russisch mompelt hij zoiets als ‘ondanks dat die biertjes waar jullie zo  naar hebben uitgekeken binnen handbereik zijn, steek ik er mooi een stokje voor. Geen bier voor de Nederlanders’. Ofzoiets. Waarschijnlijk doet de man gewoon zijn werk. Toch spot ons oog bij de kassa alsnog een onbekend bier-achtig flesje, dat we willen afrekenen. Ineens volgt er een snauw van de kassamedewerker, die naar aanleiding van onze niet-begrijpende blik wordt vertaald door minimaal vier van haar klanten; ‘No more beer, it’s 23.01 pm’. Aha, een tijdslot voor de bierverkoop. Duidelijk.

Precies als we onze andere spulletjes op de toonbank leggen, komt er vanuit een achterkamertje een lange, donkerharige man aangesneld. De supermarktmanager, verraden zijn pak en naamkaartje. Zodra hij zijn mond opent, lachen vier gouden tanden ons tegemoet. ‘Helloooo my friends, where are you from?’ klinkt het in flamboyant Engels-Russisch. De man doet me denken aan een kruising tussen Hans Kazan en Ron Brandsteder, met een vleugje circusdirecteur. ‘The Netherlands, we got here by Trans-Siberia train’, antwoordt Ydwer. Dat is het startschot voor een spraakwaterval van de circusdirecteur, die duidelijk zijn charmes in de strijd gooit om indruk te maken op Ydwer. In enkele minuten leren we dat hij televisieprogramma’s maakt, eigenlijk journalist is, Frans en Oezbekistaans en Engels en Turks spreekt, en natuurlijk Russisch. Gevolgd door een spontane taalles waarbij hij nuttige Russische zinnetjes begint te dicteren en ons zo verwachtingsvol aankijkt dat we uit medelijden de zinnen maar na beginnen te zeggen, zodat hij naast supermarktmanager, televisiemaker, journalist, taaldeskundige en circusdirecteur ook leraar Russisch aan zijn CV kan toevoegen.

Voorzichtig proberen we ons los te maken van deze excentrieke, maar uiterst vriendelijke man. Terwijl hij zinnetjes blijft dicteren en Ydwer een flirterige knipoog toewerpt, sluipen we knikkend naar de uitgang. ‘Okay okay bye bye then’, begrijpt hij de hint. Net als we veilig buiten staan en lachend beginnen aan het verwerkingsproces van zoveel onverwachte energie, steekt hij zijn hoofd nog even om de hoek. ‘Come again, come again’, lacht hij ons toe. Zijn gouden tanden schitteren er vrolijk bij in het TL-licht.

Vind hier al onze blogs en reistips over Rusland en onze tips voor de Transsiberië Express.