Slapen bij een nomadenfamilie in Mongolië

We gaan op ontdekkingsreis door Mongolië! Tijdens de Transmongolië Express maken we hier een stop voor 2 weken. Het land is enorm uitgestrekt en gevarieerd; in het westen heb je schitterende meren en wonen de valkeniers, in het verre noorden de rendier-families die leven van hun kuddes, in het noordoosten vind je het culturele erfgoed van Genghis Khan, de 13e eeuwse strijder die één van de grootste rijken ooit creëerde, en in het zuiden ligt de ongerepte Gobi woestijn.

Onze keuze valt op het zuiden, met daarbij de kans om tijd met Mongoolse nomadenfamilies door te brengen. We vertrekken met een handvol medereizigers in twee ratelende Russische minivans naar het zuiden. Tot ongeveer een uurtje rijden buiten de hoofdstad Ulaanbaatar zijn de wegen geasfalteerd. Daarna beginnen al snel de eindeloze zandwegen vol gaten en hobbels. Op infrastructureel gebied stelt Mongolië duidelijk andere prioriteiten.

De Russische minibus, die door de tourorganisatie wordt gekozen omdat deze ‘zo lekker makkelijk te repareren is’, klinkt als een rammelende tractor en na een paar uur houdt hij er inderdaad mee op. Gelukkig kunnen we meeliften met een ander backpackerbusje, worden we iets verderop doorgegeven aan een nieuwe chauffeur die ons blijkbaar speciaal is komen halen en belanden we uiteindelijk op de juiste plek.

Leven in een ger

En dat is een prachtige plek; aan de voet van rotsachtige heuvels midden in het steppelandschap, slapen we bij onze eerste nomadenfamilie van deze trip. Een handvol gers (Mongoolse tenten waar de families in leven) staat naast elkaar opgesteld in de wijde ruimte. En op ongeveer 50 meter daar vandaan staat een eenzaam houten hokje; het squad-toilet. Ofwel een gat in de grond met een hokje er omheen. Maar ondanks dat het een beetje behelpen is, weten we zeker dat dit de wc is met één van de beste uitzichten ter wereld.

We strijken neer in onze ger, die langs het tentdoek vier bedden heeft en verder minimalistisch is ingericht. Een andere ger heeft een openhaardje, dat tevens dienst doet als kookstel en dat wordt gevoed met gedroogde paarden- en koeienpoep.

De nomadenfamilie heeft zelf vaak twee gers; één om in te wonen en slapen, en één die dienst doet als keuken en opslagruimte. De gehele familie slaapt bij elkaar, op de grond. Langs de kant staan wat beschilderde kastjes en in het midden staat de stoof. Ook zien we in veel gers een grote zak hangen, van huiden gemaakt, vol met paardenmelk. Bij sommige families worden we ontvangen met een kommetje van die paardenmelk (erg zuur), warme kamelenmelkthee (beter van smaak), een soort minidonuts (die, met alle respect, veel weg hebben van hondenkoekjes) en yoghurtsnoepjes die wederom van kamelen- of paardenmelk zijn gemaakt. Onze magen moeten even wennen aan al die nieuwe zuurgraden.

Rijden op half wilde paarden

Ondanks de miezerregen, staat vandaag direct het paardrijden op het programma. De familie beschikt namelijk over een kudde half wilde paarden; in de winter worden ze de steppe opgejaagd en moeten ze zichzelf bedruipen, maar in de zomer pikken ze de tamme dieren er tussenuit en worden die bereden, gemolken, verhandeld, geslacht en gegeten. Ook de geiten en schapen die sommige nomadenfamilies hoeden, worden voor deze doeleinden gebruikt. Al is het hooguit één van de kinderen die het af en toe lollig vindt om op een geitje te gaan zitten.

We rijden een uur lang over de indrukwekkende vlakte naar een heuvel, om van daaraf te genieten van het adembenemende uitzicht. Daarna keren we om en is het ‘sjoe-tijd’. Op ‘sjoe’ weten de paarden namelijk dat ze een tandje harder moeten. Je kunt serieus nog zolang paardgereden hebben en denken te weten hoe het moet; zonder het aanmoedigende ‘sjoe sjoe’ word je vierkant uitgehinnikt door de Mongoolse viervoeters en lopen ze geen pas sneller.

Gelukkig zitten er, na het magische woord, diverse versnellingen op de steppepaardjes en gaan we even later in volle galop over de heuvels. Ook Ydwer, die voor het eerst ooit op een paard zit, geniet al stuiterend met volle teugen.

Rijst met ketchup

Na terugkomst bij de familie staat het eten voor ons klaar; rijst met een beetje ketchup, mutton (schapenvlees) en voor de vegetariër wat groente. Veel groente wordt er niet verbouwd in dit land, dus de Mongolen zelf houden het vooral bij rijst en vlees van de dieren die ze hoeden. Het avondeten tijdens onze trip wordt overigens meestal in een wat ‘westerser’ jasje gestoken, pasta is een favoriet van de kokkin. De lunch bestaat echter altijd uit de genoemde rijst met ketchup, met of zonder schaap. Een heuse lekkernij voor de Mongolen vermoeden we.

De avond brengen we al kaartend door met onze medereizigers, onder het genot van een flesje Russische wodka die we nog over hebben van de Trans-Siberië trein. We zullen de komende week tijdens de woestijn-trip elke avond bij een andere nomadenfamilie slapen. Niet met het comfort-gehalte van de meer toeristische ger-kampen en zo nu en dan liggen we een nachtje wakker van de alsmaar blaffende honden die een kudde geiten bij elkaar proberen te houden, van de harde bedden of van het (eenmaal) slapen op de grond. Maar dat is het waard; een onvergetelijke ervaring is het zeker!

Bekijk onze 360 graden video van het verblijf bij de nomadenfamilie. Beweeg je muis over de video en kijk rond:

(Tip: kom je via Facebook op mobiel, dan kan het zijn dat de 360 graden functie niet werkt. Type dan onze website GlobeHopper.nl direct in op je internetbrowser & ga naar Blogs, dan werkt het perfect!)