Racen door India in een tuktuk: onze avonturen tijdens de Rickshaw Run

3300 Kilometer dwars door India. In een versleten tuktuk die je zelf bestuurt. Geen plan, geen vaste route, niemand die je komt halen als je met pech langs de weg komt te staan in niemandsland. Twee weken de tijd, een gemiddelde snelheid van 30 km/uur. Alleen een startpunt, in West-India, en een eindpunt in het oosten des lands. En maar zien wat er onderweg gebeurt… Zou jij het doen?

Hell yeah!! Enkele maanden voor ik afreisde naar India, kwam de Rickshaw Run, zoals dit avontuur heet, onder mijn aandacht. Ik als voormalig backpacker had India al lang op mijn wensenlijst staan, maar het was er nog niet van gekomen. Een drukke baan eiste mijn aandacht op en mijn vakantiedagen spendeerde ik daarom het liefst avontuurlijk maar ook wel relaxed, om bij te komen. En zeg nou zelf… India; avontuur vind je er zeker, maar relaxed?

Tot ik hoorde van The Adventurists; een Engelse club ‘mafketels’ die allerlei gekke uitdagende avonturen bedenkt. Zo organiseren ze de Mongol Rally; in een oude auto van Londen naar Mongolië crossen, de Ice Run; net zoiets maar dan met een ijsmotor door Siberië En natuurlijk de Rickshaw Run!

Toeristenfuiken in New Delhi

Ik hoef weinig moeite te doen om vriendin Lineke te overtuigen mee te gaan en zij trommelt haar maatje Svein-Ole op, en daar gaan we… op naar India! We starten in New Delhi, waar we een paar dagen acclimatiseren. Een immense stad die 24/7 chaotisch is. Hier lopen we in de eerste toeristenvalkuilen met taxichauffeurs die je niet brengen waar je naartoe moet, en missen we onze nachttrein naar het startpunt van ons avontuur. We komen er te laat achter dat we in stadsdeel Old Delhi het treinstation van New Delhi moeten hebben, in plaats van station Old Delhi in stadsdeel New Delhi. Of zoiets…

Op naar de start van de Rickshaw Run

Voor een flinke investering van Indiase roepies vinden we een chauffeur die ons in 18 uur tijd naar Jaisalmer wil brengen. Jaisalmer ligt helemaal in het westelijke puntje van Noord-India, midden in de woestijn tegen de Pakistaanse grens aan. Dit is het verzamelpunt van onze ‘race’. Tegen de tijd dat we diep in de nacht aankomen, lijkt het een uitgestorven boel in het anders zo levendige Jaisalmer. We arriveren midden in een zandstorm, de elektriciteit ligt plat en het hostel waar we onze intrede nemen, blijkt van buiten en binnen gezandstraald. We rollen in onze lakenzakken en proberen er het beste van te maken.

De volgende dag ziet alles er gelukkig een stuk vrolijker uit. We wandelen door het kleine stadje en nemen de knusse winkelstraatjes in ons op. De lokale mensen zijn vriendelijk en de koeien, die midden op straat leven, doen niet onder voor de opgewektheid van de locals. Vandaag staat een eerste kennismaking op het programma met de organisatie en de andere teams. Want we zijn niet de enigen; maar liefst 80 wereldwijde groepen van 2 of 3 avonturiers hebben zich ingeschreven voor dit avontuur. We gaan allemaal met ons eigen team in onze eigen tuktuk op pad, maar wellicht kom je met een beetje geluk wat lotgenoten tegen onderweg waar je een paar dagen mee kunt optrekken.

Kennismaken met onze riksja

De eerste dagen in Jaisalmer leren we ook onze tuktuk kennen. Fraai opgeschilderd in een ontwerp dat we zelf hebben bedacht; een viking met tulpen en klompen op de voorkant. Wij zijn namelijk team ‘Vikings on clogs’; de viking is ons Noorse teamlid Svein-Ole, de tulpen en klompen vertegenwoordigen Nederland voor teammaatje Lineke en mijzelf.

Een tuktuk besturen is nog niet zo makkelijk. Net als in een auto, zitten de rem en koppeling bij je voeten. Maar schakelen en gas geven doe je met je handen. En krijg hem überhaupt maar eens aan de praat, het aanslingeren van een oude tuktuk vergt spierballen, geduld en een vleugje beleid… We oefenen ons een ongeluk op de nog redelijk rustige wegen van Jaisalmer, aan de linkerkant van de weg. Tot het startfeest een feit is en we na een avond moed indrinken met de andere teams, de volgende dag fris en fruitig op pad gaan!

Overvallen door een zandstorm

Dag 1 zou een makkelijke moeten worden. Pas tegen de middag vertrekken we, dus met maximaal een uur of zes rijden moeten we een heel eind komen. Maar amper een paar uur op weg, worden we verrast door een zandstorm van tsunami-proporties! De enorme zandwolk overvalt ons en een handvol andere teams die samen met ons schuilen in een onfris ogend wegrestaurantje. De tuktuks, met open zijkanten, zitten van top tot teen onder het fijne woestijnzand. Het is te hopen dat ze daar tegen bestand zijn… (check de video onderaan dit artikel voor beelden).

De dagen erna verlopen soepeler, geen zandstorm meer. We verlaten de woestijn en rijden door de sprookjesachtige landschappen en steden van de provincie Rajasthan, bekend van de imposante forten en sprookjesachtige paleizen. En we raken gewend aan onze tuktuk.

Hij blijkt maximaal 55 km/uur te kunnen, maar de meeste Indiase wegen laten dat niet toe. Op hobbelige zandweggetjes stuiter je achter uit de riksja als je harder gaat dan 10 km/uur. En zelfs op de snelwegen, die we het liefst zoveel mogelijk vermijden, manoeuvreer je langs koeien, rijstdrogers en kamelen waardoor je die topsnelheid wel kunt vergeten. Na een paar dagen blijkt dat we inclusief tanken (zo’n 4x per dag, plus het zelf mixen van de olie in de benzinetank) en wat korte stops, gemiddeld op zo’n 30 kilometer per uur moeten rekenen. Met 3300 km voor de boeg, betekent dat dagelijks voor 6.00 uur ’s morgens op pad om 10 á 12 uur later te proberen een slaapplek te vinden voor het donker wordt. Een riksja ligt namelijk laag op de weg, tegemoetkomende vrachtwagens verblinden je als je in het donker nog aan het reizen bent. Los van het feit dat reizen in het donker misschien ook om andere redenen niet geheel veilig is in India.

Als trofee door een Indiaas dorp gesleurd worden

Ons team van 3 wisselt elkaar elke paar uur af. We zijn allemaal enorm fan van het besturen van de tuktuk, ondanks vele spannende momenten in overbevolkte dorpen en steden waar je met pijn en moeite de andere weggebruikers ontwijkt.

Het vinden van een slaapplaats is elke avond weer een uitdaging. Niets is van tevoren geregeld, je weet simpelweg niet hoe ver je gaat komen die dag. We gaan dagelijks op zoek naar dubieuze hotelletjes in plaatsen die niet eens op de kaart van India voorkomen. Af en toe betekent dit dat we door de lokale kids naar alle hoeken van het dorp worden gestuurd met gebaren die doen vermoeden dat er een slaapplaats in de buurt is. Maar al gauw blijkt dat we als een soort trofee van A naar B worden gestuurd net zolang tot het hele dorp hun nieuwe westerse vrienden heeft kunnen zien. Op veel plekken is het snel duidelijk dat er nog nooit een westerling is geweest en de Indiërs vinden ons enorm interessant. Het hele dorp komt ons een hand geven en al snel probeert de enige local die een paar woorden Engels spreekt een praatje te maken.

Gesprekken voeren op de snelweg meet 55 km/uur

Wat me opvalt, is dat de mensen heel vriendelijk zijn. Natuurlijk kijken ze ons ook heus wel vreemd aan, die gekke witte Europeanen die in een felbeschilderde tuktuk met backpacks op het dak op eigen houtje door India crossen. Maar we voelen ons welkom en behoorlijk veilig. Al laten we onze tuktuk met spullen nooit onbeheerd achter als we in de middag een curry nuttigen voor de lunch, er zijn grenzen.

Ook hilarisch zijn de medeweggebruikers die midden op de weg een praatje met ons willen maken. Ze halen ons links, rechts, en weer links in en houden in hun beste Engels hele verhalen. We vallen snel op tussen het Indiase verkeer, dus regelmatig hebben we hele hordes motorrijders of vrachtwagenbestuurders naast ons rijden. Zelfs de politie schroomt niet een eind met ons op te rijden, tot er uitgeweken moet worden voor een kameel of een koe en ze ternauwernood een ongeluk kunnen voorkomen.

Taj Mahal en Varanasi

We maken tijd om enkele van India’s highlights te bezoeken. Want de Taj Mahal moet je natuurlijk gezien hebben! Vroeg in de ochtend zien we de zonsopgang over dit prachtige Wereldwonder. Ook de mysterieuze stad Varanasi staat op het programma, gelegen aan de heilige Ganges rivier. Hier maken we een boottocht en ervaren we de beroemde crematies aan de oever van de rivier. De resten van de overledenen worden na de verbranding in het water geduwd, op slechts meters van een plek waar kinderen en volwassenen een bad nemen in diezelfde rivier. Voor ons en gek maar intrigerend gezicht. Het heeft iets magisch om deze rituelen bij te kunnen wonen, zo in de vroege ochtendnevel vanaf de rivier.

Bezoek aan de sloppenwijken en ons goede doel; Stichting Duniya

Varanasi is ook de plek waar ons goede doel zich bevindt; Stichting Duniya. Voor we naar India afreisden, hebben we geld ingezameld voor deze stichting in een sloppenwijk van Varanasi. Hier krijgen ruim 80 arme kinderen uit de wijk onderwijs en een dagelijkse voedzame maaltijd. Wekelijks wordt er bovendien een bijeenkomst georganiseerd voor ouderen, om in contact te blijven met hun omgeving. Ook is er een naaiatelier voor de vrouwen uit de sloppenwijk, waar ze kunnen werken en zo verzekerd zijn van een bescheiden inkomen.
We krijgen een rondleiding en brengen de hele dag door met de kids, de ouderen en de docenten van Duniya. Een waardevol kijkje in het dagelijks leven van deze mensen en het goede werk van deze gedeeltelijk Nederlandse stichting.

Zonsopgang over de Himalaya

In de dagen die volgen, komen we twee Australische teams tegen die ook meedoen aan de Rickshaw Run en we besluiten de reis samen voort te zetten. Een mooi gezicht voor de locals; 3 maf uitziende tuktuks met nog gekker uitziende passagiers die achter elkaar aan scheuren. Strategisch echter handig gepland, want we rijden een paar dagen door de enorm arme regio Bihar. Voor dit gebied zijn we gewaarschuwd; niet stoppen als je wordt aangehouden door wie dan ook, de mensen hebben hier een slechter bestaan dan we tot nu hebben meegemaakt en de sfeer is grimmiger. Toch heeft dit gebied ook mooie plekken, zo stoppen we bij de beroemde tempels in Bodhgaya; de plek waar Boeddha werd ‘geboren’ zo’n 2600 jaar geleden.

Ook Darjeeling krijgt een bezoek, helemaal in het noorden van India. We zetten de tuktuks een dag aan de kant en reizen per jeep de bergen in, om het theegebied van Darjeeling en de Himalayas te ontdekken. Hier zien we de volgende ochtend extreem vroeg de zon opkomen over het schitterende Himalaya-gebergte boven Nepal.

Olifanten en neushoorns

Via het Jaldhapara Wildlife Park, waar we olifanten en neushoorns spotten, zetten we de laatste etappe van ons avontuur in. We slingeren net ‘boven’ Bangladesh langs en rijden nog een paar dagen door weelderige groene natuur waar we de lekkerste curries proeven en lokale marktjes onveilig maken. Tot we de laatste kilometers afleggen naar het eindpunt: Shillong.

Hier wacht de Finish en een spetterend eindfeest met alle teams die op dat moment, twee weken na de start, de eindstreep hebben weten te halen. Zeker een derde van de teams is nog onderweg. Sommigen hadden meer pech dan wij; we zijn er met één geknapte koppelingskabel die in mum van tijd werd gerepareerd door een vriendelijke voorbijganger, heel goed vanaf gekomen. We vieren het ‘Indian style’; met een holy feest vol gekleurde verf, samosa’s en welverdiende lokale biertjes.

De eindbalans

Ik maak de balans op na één van de meest gekke en intrigerende reizen die ik heb meegemaakt. Wát een avontuur, ik heb een kant van India leren kennen die weinigen te zien krijgen. Ondanks dat we soms op plekken kwamen waar het niet helemaal pluis voelde, is India op mij over het algemeen vriendelijker en gastvrijer overgekomen dan in had gedacht. Mensen willen alles over je weten, voelen zich vereerd dat je de moeite neemt hun land op een onconventionele manier te leren kennen. We zagen armoede en problemen, maar ook blij zwaaiende mensen en we werden met tuktuk-pech geholpen door een vreemde die resoluut weigerde toen we hem daar financieel voor wilden vergoeden.

We zijn positief verrast door de warme hartelijkheid van lokale mensen, geuren, kleuren, smaken en het avontuur van reizen met een belachelijk oncomfortabel vervoermiddel. Een reis om nooit te vergeten.

Bekijk de compilatie van onze Rickshaw Run in de video hieronder